ارزیابی شنوایی، فرآیندی است که برای اندازهگیری میزان شنوایی افراد استفاده میشود. این ارزیابی معمولاً توسط یک شنواییشناس انجام میشود و شامل مجموعهای از آزمایشات است که عملکرد گوشهای فرد را بررسی میکند. تست شنوایی سنجی گفتاری، یکی از آزمونهای تشخیصی شنوایی است که برای اندازهگیری توانایی فرد در شنیدن، تشخیص و تفکیک کلمات و گفتار استفاده میشود. این آزمون توسط شنواییشناس یا ادیولوژیست انجام میشود.
آزمایشات ارزیابی شنوایی معمولاً به دو دسته تقسیم میشوند:
- آزمایشات شنوایی سنجی: این آزمایشات برای اندازهگیری آستانه شنوایی فرد استفاده میشوند. آستانه شنوایی، صدایی است که فرد میتواند آن را در یک محیط آرام بشنود.
- آزمایشات عملکردی شنوایی: این آزمایشات برای ارزیابی توانایی فرد در درک گفتار استفاده میشوند.
انواع تستهای شنوایی سنجی
نواع مختلفی از تستهای شنوایی سنجی وجود دارد که میتوانند برای ارزیابی شنوایی افراد استفاده شوند. برخی از رایجترین این تستها عبارتند از:
- شنوایی سنجی با تون خالص (pure tone audiometry): در این آزمون، از فرد خواسته میشود تا صداهای مختلف با فرکانسها و شدتهای مختلف را بشنود. این آزمون برای تعیین آستانه شنوایی فرد در فرکانسهای مختلف استفاده میشود.
- شنوایی سنجی گفتاری (speech audiometry): در این آزمون، از فرد خواسته میشود تا کلمات یا جملات را که از طریق هدفون یا بلندگو پخش میشود، بشنود و درک کند. این آزمون برای تعیین توانایی فرد در درک گفتار استفاده میشود.
- شنوایی سنجی با تمپانومتری (tympanometry): در این آزمون، از یک دستگاه برای اندازهگیری پاسخ پرده گوش به صدا استفاده میشود. این آزمون برای بررسی عملکرد گوش میانی استفاده میشود.
- شنوایی سنجی با اکوی اکو (otoacoustic emissions): در این آزمون، از یک دستگاه برای اندازهگیری امواج صوتی تولید شده توسط حلزون گوش استفاده میشود. این آزمون برای بررسی عملکرد حلزون گوش استفاده میشود.
شنوایی سنجی گفتاری چیست؟
شنوایی سنجی گفتاری، یکی از آزمایشات تشخیصی شنوایی است که برای اندازه گیری توانایی افراد در شنیدن، تفکیک و درک گفتار استفاده می شود. این آزمایش معمولاً برای ارزیابی شنوایی بزرگسالان و کودکان بزرگسال انجام می گیرد و نتایج حاصل از آن می تواند برای تایید/عدم تایید نتایج بدست آمده از آزمون شنوایی سنجی با تون خالص بکار رود.
آزمایش شنوایی سنجی گفتاری در دو حالت سکوت و با صدا صورت می گیرد. در ادیومتری حالت سکوت، هیچ صدایی در محیط اطراف و پس زمینه شنیده نمی شود و متخصص شنوایی کلمات را در شدت های مختلف از طریق هدفون در گوش فرد پخش می کند. از فرد خواسته می شود تا کلماتی را که می شنود تکرار کند. از طریق این آزمایش می توان آستانه دریافت گفتاری (درک گفتاری) را به دست آورد. آستانه دریافت گفتار، کمترین شدت صدایی است که آن را تشخیص داده و تکرار می کنید.
در ادیومتری گفتاری با صدا، یک سری کلمات در شدت های مختلف پخش می شود. از فرد خواسته می شود تا حداکثر تعداد کلماتی را که می شنود و درک می کند تکرار کند. از طریق این آزمایش می توان توانایی تفکیک گفتار را به دست آورد. توانایی تفکیک گفتار، نشان دهنده درصد کلماتی است که شما آن ها را به درستی تکرار کرده اید.
نتایج آزمایش شنوایی سنجی گفتاری می تواند اطلاعات مهمی در مورد سلامت شنوایی فرد ارائه دهد. این اطلاعات می تواند در تشخیص و درمان کم شنوایی، تعیین میزان نیاز به سمعک و انتخاب سمعک مناسب کمک کند.
انواع تست شنوایی سنجی گفتاری
دو نوع اصلی تست شنوایی سنجی گفتاری وجود دارد:
- ادیومتری گفتاری کلامی (SRT): در این آزمون، از فرد خواسته میشود تا کلماتی را که از طریق هدفون در گوش او پخش میشود، تکرار کند. شنواییشناس با افزایش یا کاهش شدت صدا، تا زمانی که فرد بتواند کلمات را به درستی تکرار کند، ادامه میدهد. آستانه دریافت گفتار (SRT)، کمترین شدت صدایی است که فرد میتواند آن را تشخیص داده و تکرار کند.
- ادیومتری گفتاری مکرر (SDS): در این آزمون، از فرد خواسته میشود تا کلماتی را که از طریق هدفون در گوش او پخش میشود، به صورت مکرر تکرار کند. شنواییشناس با افزایش یا کاهش شدت صدا، تا زمانی که فرد بتواند حداقل 80 درصد کلمات را به درستی تکرار کند، ادامه میدهد. SDS، توانایی فرد در درک گفتار را در محیطهای با سر و صدای پس زمینه نشان میدهد.
موارد استفاده از تست شنوایی سنجی گفتاری
شنوایی سنجی گفتاری برای موارد زیر استفاده میشود:
- تشخیص کم شنوایی
- تعیین نوع و میزان کم شنوایی
- تعیین میزان توانایی درک گفتار
- انتخاب سمعک مناسب
- ارزیابی عملکرد سمعک
نتیجهگیری
شنوایی سنجی گفتاری، یک آزمون مهم برای ارزیابی توانایی شنوایی و درک گفتار است. این آزمون میتواند در تشخیص و درمان کم شنوایی و اختلالات شنوایی گفتاری کمک کند.