سندروم باروتروما چیست؟

انسداد لوله‌های استاش یا سینوس‌ها

شیپور استاش، مجرایی است که گوش میانی را به پشت گلو متصل می‌کند و به تنظیم فشار هوا در گوش میانی کمک می‌کند. اگر این مجرا به دلیل عفونت، آلرژی یا سایر عوامل مسدود شود، فشار هوا در گوش میانی نمی‌تواند به درستی تنظیم شود و باروتروما رخ می‌دهد.

سینوس‌ها، حفره‌های پر از هوا در استخوان‌های صورت هستند که به مجرای بینی متصل می‌شوند. اگر این مجاری به دلیل عفونت یا آلرژی مسدود شوند، فشار هوا در سینوس‌ها نمی‌تواند به درستی تنظیم شود و باروتروما رخ می‌دهد.

فعالیت‌های زیر آب (غواصی، شنا، پرواز)

فعالیت‌های زیر آب مانند غواصی و شنا و همچنین پرواز، می‌توانند به دلیل تغییرات سریع فشار هوا یا آب، منجر به باروتروما شوند. این عارضه زمانی رخ می‌دهد که فشار هوای داخل گوش میانی با فشار محیط اطراف یکسان نباشد، و این عدم تعادل فشار می‌تواند به پرده گوش و سایر ساختارهای ظریف گوش آسیب برساند. برای جلوگیری از باروتروما، توصیه می‌شود که هنگام غواصی و فرود هواپیما، به آرامی فشار را متعادل کنید، مثلاً با بلعیدن آب دهان یا خمیازه کشیدن.

مشکلات زمینه‌ای پزشکی

اختلالات عملکردی شیپور استاش، مانند آلرژی‌های مزمن، سینوزیت، یا پولیپ‌های بینی، توانایی گوش میانی را برای تنظیم فشار مختل کرده و خطر آسیب را افزایش می‌دهند. همچنین، افرادی که سابقه عفونت‌های مکرر گوش میانی یا جراحی‌های گوش دارند، ممکن است بافت‌های حساس‌تری داشته باشند که در برابر تغییرات فشار آسیب‌پذیرتر هستند. علاوه بر این، بیماری‌های عصبی-عضلانی که بر عملکرد عضلات مرتبط با شیپور استاش تأثیر می‌گذارند، می‌توانند خطر باروتروما را افزایش دهند. در نهایت، ناهنجاری‌های مادرزادی در ساختار گوش میانی یا شیپور استاش نیز می‌توانند افراد را مستعد باروتروما کنند.