4 علت بی حسی لاله گوش، راه درمان آن

بی حسی لاله گوش، عارضه‌ای نسبتاً شایع است که می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد. از عفونت‌های ساده گوش گرفته تا مشکلات جدی‌تر مانند آسیب عصبی یا حتی سکته مغزی، همگی می‌توانند به بی‌حسی لاله گوش منجر شوند. در این مقاله از سمعک ترنم به بررسی ده علت شایع بی‌حسی لاله گوش، علائم همراه و راه‌های درمان هر یک می‌پردازیم.

شما عزیزان می توانید برای ارزیابی شنوایی و یا مشاوره سمعک با متخصصان سمعک ترنم تماس بگیرید. سریع ترین راه ارتباطی با مشاوران سمعک ترنم شماره های درج شده در سایت می باشد.

دلایل مختلف بی حسی لاله گوش

بی‌حسی لاله گوش، که به از دست دادن حس در این ناحیه اشاره دارد، می‌تواند ناشی از عوامل مختلفی باشد. در حالی که برخی از این عوامل بی‌ضرر هستند، برخی دیگر می‌توانند نشانه‌ای از یک مشکل جدی‌تر باشند. در ادامه به بررسی اصلی ترین دلایل این عارضه می پردازیم.

عفونت گوش عامل شایع بی حسی لاله گوش

عفونت گوش یکی از شایع‌ترین دلایل بی‌حسی لاله گوش است. عفونت می‌تواند در بخش‌های مختلف گوش، از جمله گوش خارجی، میانی و داخلی رخ دهد و علائم مختلفی را به همراه داشته باشد.

 عفونت گوش میانی

عفونت گوش میانی، که اغلب توسط باکتری‌ها و ویروس‌ها ایجاد می‌شود، می‌تواند به بی‌حسی لاله گوش منجر شود. این نوع عفونت معمولاً پس از سرماخوردگی یا سایر عفونت‌های دستگاه تنفسی فوقانی رخ می‌دهد. تورم ناشی از عفونت یا آلرژی می‌تواند لوله‌های استاش را مسدود کند و از رسیدن هوا به گوش میانی جلوگیری کند. این امر باعث ایجاد درد در گوش و بی‌حسی لاله گوش می‌شود. علائم عفونت گوش میانی شامل گوش درد (خفیف تا شدید)، تب، ترشح از گوش ، از دست دادن اشتها، استفراغ و مشکل در خواب است. درمان عفونت گوش میانی معمولاً شامل مصرف داروهای ضد درد و تب بر مانند استامینوفن و ایبوپروفن است. در صورت لزوم، پزشک ممکن است آنتی‌بیوتیک نیز تجویز کند.

عفونت گوش داخلی (لابیرنتیت)

لابیرنتیت، یا عفونت گوش داخلی، التهاب لابیرنت است. لابیرنت بخشی از گوش داخلی است که به کنترل تعادل کمک می‌کند. التهاب لابیرنت می‌تواند ناشی از بیماری‌های تنفسی، عفونت‌های ویروسی و باکتریایی گوش باشد. علائم لابیرنتیت به سرعت شروع می‌شود و می‌تواند برای چند روز شدید باشد. این علائم شامل تهوع، از دست دادن شنوایی، سرگیجه و وزوز گوش است که همگی می‌توانند به بی‌حسی لاله گوش منجر شوند. درمان لابیرنتیت معمولاً شامل مصرف داروهایی مانند آنتی‌هیستامین‌ها، آرام‌بخش‌ها و کورتیکواستروئیدها است که باید توسط پزشک تجویز شوند.

گوش شناگر (عفونت گوش خارجی)

عفونت مجرای گوش خارجی، که اغلب به عنوان گوش شناگرشناخته می‌شود، بیشتر در شناگران رایج است و به دلیل وجود رطوبت در مجرای گوش ایجاد می‌شود. در این حالت، باکتری‌ها در گوش شروع به رشد می‌کنند و موجب درد گوش یا بی‌حسی لاله گوش می‌شوند. پوست پوشاننده مجرای گوش و گوش خارجی، آن را در برابر عفونت‌ها محافظت می‌کند. با این حال، هنگامی که این سد پوستی شکسته شود، باکتری‌ها یا قارچ‌ها می‌توانند به گوش حمله کنند و باعث عفونت شوند. علائم گوش شناگر شامل گوش درد یا خارش کانال گوش، قرمزی گوش خارجی، تورم مجرای گوش، ترشح مایع یا چرک از گوش، احساس پری در گوش، مشکل شنوایی و درد در کنار صورت یا گردن است. درمان گوش شناگر شامل پرهیز از شنا کردن و استفاده از مسکن و آنتی‌بیوتیک با تجویز پزشک است.

آسیب عصبی و حسی (سندرم رمزی هانت)

اعصاب حسی اطلاعات حسی را از قسمت‌های مختلف بدن به سیستم عصبی مرکزی منتقل می‌کنند. آسیب به اعصاب حسی گوش می‌تواند منجر به بی‌حسی لاله گوش شود. سندرم رمزی هانت یک بیماری عصبی است که در اثر ویروس واریسلا زوستر ایجاد می‌شود. این ویروس همان ویروسی است که باعث آبله مرغان در کودکان و زونا در بزرگسالان می‌شود. در افراد مبتلا به این سندرم، ویروس، عصب صورت نزدیک گوش داخلی را آلوده می‌کند و منجر به تحریک و تورم عصب می‌شود. این مسئله می‌تواند باعث بی‌حسی در لاله گوش و یا در یک قسمت از صورت شود. سندرم رمزی هانت بیشتر در بزرگسالان بروز می‌کند و درمان آن باید توسط پزشک انجام شود.

 عفونت در شیپور استاش

شیپور استاش کانالی است که گوش میانی را به گلو متصل می‌کند و وظیفه آن، تهویه هوای گوش میانی و ایجاد تعادل در فشار بین دو طرف پرده صماخ است. هنگامی که شیپور استاش به طور معمول باز است، از تجمع مایع و فشار هوا در داخل گوش جلوگیری می‌کند. اگر شیپور استاش مسدود شود، می‌تواند منجر به عفونت گوش و بی‌حسی لاله گوش شود. عفونت‌هایی مانند سرماخوردگی، آنفولانزا یا واکنش‌های آلرژیک می‌توانند باعث تورم و انسداد شیپور استاش شوند. گاهی اوقات، مشکل در شیپور استاش و گرفتگی آن، در اثر سفر با هواپیما یا رفتن به ارتفاعات ایجاد می‌شود و پس از چند روز برطرف می‌شود.

 پارگی پرده گوش

پارگی پرده گوش می‌تواند علائم زیادی داشته باشد که شایع‌ترین آن، احساس ناراحتی در گوش، بی‌حسی لاله گوش و صدای خروج هوا از گوش هنگام دمیدن بینی است. علائم دیگر شامل گوش درد ناگهانی، ترشح از گوش (که ممکن است خونی، شفاف یا شبیه چرک باشد)، وزوز گوش و کم شنوایی است. پارگی پرده گوش معمولاً بدون درمان دارویی ظرف چند هفته بهبود می‌یابد. با این حال، بهتر است به پزشک مراجعه شود و در صورت لزوم، آنتی‌بیوتیک تجویز شود. در برخی موارد، ممکن است نیاز به عمل جراحی برای ترمیم پرده گوش باشد.

انسداد جرم گوش

مجرای خارجی گوش دارای غددی است که موم یا جرم تولید می‌کند. جرم گوش از ورود کثیفی و گرد و غبار به پرده گوش جلوگیری می‌کند. اگر جرم گوش برای مدتی داخل آن بماند، می‌تواند مجرای گوش خارجی را مسدود کند و منجر به مشکلاتی مانند بی‌حسی لاله گوش شود. علائم انسداد جرم گوش شامل از دست دادن شنوایی، احساس زنگ زدن در گوش و درد گوش است. برای درمان این مشکل، باید به پزشک مراجعه شود تا گوش تخلیه شود.

جسم خارجی

وجود اجسام خارجی مانند پنبه، جواهرات یا حشره در گوش می‌تواند منجر به بی‌حسی لاله گوش شود. علائم وجود جسم خارجی در گوش شامل درد گوش، بی‌حسی و از دست دادن شنوایی است. پزشک متخصص می‌تواند با استفاده از وسایل مخصوص، جسم خارجی را از گوش خارج کند.

سکته مغزی

سکته مغزی می‌تواند تمام سطوح مسیر شنوایی را تحت تاثیر قرار دهد و منجر به نقص در شنوایی و یا ادراک شود. کاهش شنوایی و بی‌حسی لاله گوش، به طور ناگهانی پس از سکته مغزی ایجاد می‌شود. سکته مغزی یک عارضه جدی است و نیاز به درمان فوری دارد. علائم دیگر سکته مغزی شامل مشکل در صحبت کردن، افتادگی صورت و احساس بی‌حسی و ضعف در بازوها است.

درمان بی حسی لاله گوش

درمان بی‌حسی لاله گوش بستگی به علت آن دارد. پس از تشخیص علت توسط پزشک، درمان مناسب آغاز می‌شود. اگر مشکل جدی نباشد، ممکن است پس از چند روز خود به خود بهبود یابد. در صورت طولانی بودن بی‌حسی لاله گوش، باید درمان جدی شروع شود. بی‌حسی لاله گوش می‌تواند ناشی از مشکلات سیستم شنوایی و عصبی باشد و باید توسط پزشک گوش و حلق و بینی بررسی شود. برای تشخیص دلیل بی‌حسی لاله گوش، پزشک باید همه علائم جسمی را کنترل کند و دلیل اصلی آن را بفهمد.

سخن پایانی

بی حسی لاله گوش، مشکلی است که می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد و معمولاً نشانه‌ای از اختلال در سیستم شنوایی یا عصبی بدن است. این عارضه را نباید نادیده گرفت و لازم است که توسط پزشک متخصص گوش و حلق و بینی بررسی شود. پزشک برای تشخیص علت بی حسی لاله گوش، ابتدا علائم جسمی بیمار را به طور کامل بررسی می‌کند، زیرا این مشکل می‌تواند با علائم دیگری مانند ضعف بینایی، حالت تهوع و سرگیجه نیز همراه باشد. در صورتی که مشکل فراتر از بی حسی لاله گوش باشد، پزشک احتمال مسمومیت با داروهای شیمیایی، وجود ویروس تنفسی و سایر عوامل را نیز در نظر می‌گیرد. برای تشخیص دقیق‌تر، ممکن است آزمایش خون، معاینه نورولوژیک برای ارزیابی سیستم عصبی و رفلکس‌ها، آزمایش الکترومیوگرافی (EMG) برای بررسی فعالیت الکتریکی عضلات و اعصاب و همچنین ارزیابی شنوایی و هماهنگی تجویز شود. بنابراین، در صورت تجربه بی حسی لاله گوش، مراجعه به پزشک متخصص و انجام معاینات لازم برای تشخیص علت دقیق و دریافت درمان مناسب ضروری است.