بررسی دقیق تر انواع سمعک

در ادامه، نگاه ریزبینانه تری به انواع و مدل های سمعک خواهیم داشت:

سمعک‌های پشت گوشی استاندارد (BTE)

این نوع سمعک‌ها، در پشت گوش کاربر قرار می‌گیرند. در این نوع از سمعک ها، قالبی در گوش قرار می گیرد که تیوبی به آن متصل است و صدای تقویت شده به وسیله ی آن تیوب به درون گوش فرد، منتقل می‌شود. سمعک های BTE به این دلیل که در پشت گوش قرار می گیرند، محدودیت فضایی ندارند و به همین دلیل می‌توانند مدارات و اجزاء بزرگتری را در خود جای دهند. این سمعک ها، از قدرتمندترین سمعک‌های موجود در بازار هستند.

سمعک های پشت گوشی با رسیور درون مجرای گوش (RIC)

در این سمعک ها برخلاف سمعک های پشت گوشی استاندارد، رسیور به جای اینکه در پشت گوش همراه با میکروفون و پردازشگر صدا قرار بگیرد، در درون مجرای گوش بیمار قرار می گیرد. بنابراین، سمعک های دریافت داخل کانال (RIC) سایز کوچکتری دارند. ارتباط رسیور با سایر بخش های سمعک که در پشت گوش قرار دارند، از طریق سیمی نازک برقرار می شود. یکی از مهم ترین مزایای این نوع از سمعک ها این است که در صورت افزایش میزان کم شنوایی کاربر، نیازی به تعویض کامل سمعک نیست و صرفا با تغییر قدرت بلندگوی آن‌، می‌توان قدرت سمعک را متناسب با میزان کم شنوایی کاربر کرد.

سمعک‌های داخل گوشی (ITE)

سمعک های ITE در داخل گوش قرار می‌گیرند و در واقع، بزرگترین نوع سمعک های داخل گوشی محسوب می شوند. این سمعک ها در هنگام قرارگیری در گوش بیمار، قسمت بیرونی کانال گوش (صدفه ی گوش) را به طور کامل پُر می‌کنند. سمعک‌های داخل گوشی در مقایسه با سمعک‌های داخل کانال (ITC)، کمی بزرگتر هستند.

سمعک های داخل کانال گوش (ITC)

سمعک های داخل کانال گوش، نوع دیگری از سمعک های داخل گوشی می‌باشد و در مقایسه با سمعک های  IIC  وCIC ، اندازه بزرگتری دارند. این سمعک ها در مجرای گوش قرار می گیرد و تنها قسمت کوچکی از آن ها در گوش خارجی قابل مشاهده است.

سمعک‌های کاملا داخل کانال گوش (CIC)

این نوع سمعک‌ها به طور کامل در کانال گوش قرار می‌گیرند و مشخص نیستند. تنها گیره کوچک مخصوص گذاشتن و برداشت سمعک از بیرون گوش دیده می شود. این نوع از سمعک‌ها اگر چه نسبت به سمعک‌های IIC ابعاد بزرگتری دارند اما همچنان بسیار کوچک هستند. با توجه به آنچه گفته شد، سمعک های کاملا داخل کانال گوش معمولا برای کسانی تجویز می شوند که ظاهر سمعک برایشان مهم است.

سمعک‌های  کاملا نامرئی (IIC)

این سمعک ها، کوچکترین سمعک های داخل گوشی هستند و در عمق مجرای گوش قرار می گیرند. این سمعک ها نسبت به سمعک هایCIC ، کوچکتر و مخفی تر هستند. بنابراین، انتخاب بسیار مناسبی برای افرادی هستند که تمایل دارند سمعکشان توسط دیگران قابل رویت نباشد. این سمعک ها به دلیل نحوه ی قرار گرفتنشان، کیفیت صدای خوبی را به همراه دارند. هر چند، به علت قرارگیری این سمعک ها در عمق مجرا، به دلیل مواجهه با گرما و رطوبت، ممکن است بیشتر مستعد آسیب باشند.

سمعک‌های  کاشتنی

کاشت گوش میانی که به آن سمعک کاشتنی نیز گفته می شود، صداها را دریافت می کند و پس از تقویت، به صورت ارتعاش به گوش میانی ارائه می کند. سپس این ارتعاشاتِ تقویت شده به حلزون گوش در گوش داخلی منتقل می شوند. به دلیل قرار گرفتن این نوع از سمعک ها در قسمت گوش میانی، این نوع از سمعک ها برای افرادی که دچار انسداد یا آلرژی در مجرای گوش هستند، بسیار مناسب هستند.

سمعک‌های  استخوانی

سمعک‌های استخوانی به جای قرار گرفتن در گوش، بر روی استخوان جمجمه (پشت گوش) قرار می‌گیرند و با دور زدن گوش خارجی و میانی، ارتعاشات صوتی را مستقیما به گوش داخلی می رسانند. این سمعک ها برای بیمارانی مناسب هستند که دچار بدشکلی ها و ناهنجاری های مادرزادی در گوش خارجی هستند و یا دچار عفونت مزمن گوش میانی هستند و به دلایلی از این قبیل، قادر به استفاده از سمعک های متداول نیستند.

سمعک‌های  جیبی نیز گروهی دیگر از انواع سمعک ها هستند که در ادامه به تفصیل به تعریف و بیان مزایا و معایب آن ها می پردازیم.